Ravioli met spinazie en ricotta

Ik denk dat dit mijn all time favourite is qua pasta... En mijn allerlekkerste ravioli-ervaring was niet eens in Italië, maar in Londen. Meer bepaald bij Carluccio's, vlakbij Covent Garden. Wat een geweldig concept is dat trouwens, die Carluccio's. Ok, het is een keten - er zijn vestigingen zo wat overal in de UK - en ketens scoren bij mij meestal niet zo goed (met uitzondering van Jamie's Italian en Strada, ook ontdekt in Londen trouwens). Maar dat was buiten Antonio Carluccio gerekend. Echt lekkere, vers bereide Italiaanse maaltijden. Goeie kost, met traditionele ingrediënten. En helemaal niet duur. Zoals die groep Belgische Burger King fans zou ik hier anders ook wel een petitie voor willen opstarten: "wij willen Carluccio's in België". En graag zo ergens in het Pajottenland, laten we zeggen dichtbij E40 afrit 19a zo ongeveer?

Er is aan de meeste Carluccio's ook een winkeltje waar je allerlei lekkere en handige dingen kan kopen. Ik kocht er dat gekartelde, vierkante raviolisnijdertje, maar bij een Dille & Kamille vind je dat vast ook. Ik probeerde de geweldige ravioli van Antonio na te maken volgens zijn eigen recept en ik moet zeggen dat het toch wel aardig in de buurt kwam. Het is een tijdrovend werkje, maar verder heel simpel. Ideaal om te maken op een druilerige dag als vandaag!

Dit heb je nodig voor 2 hoofdgerechten/4 voorgerechten:

• 200 g diepvriesspinazie (diepgevroren gewicht), of verse 
• 1 potje ricotta (250 g)
• 50 g Parmiggiano Reggiano
• 1/5 muskaatnoot
• Zwarte peper en zout van de molen
• 2 verse eitjes
• 200 g pastabloem (semola rimacinata of 00)

Zo maak je het:

Maak eerst het pastadeeg. Kluts de eitjes los en doe ze in een kuiltje in de bloem (ik doe dit altijd in een mengkom i.p.v. op werkblad, veiliger!). Meng dan geleidelijk wat bloem onder de eitjes met je vork tot het niet meer lukt, de rest van het werk moet met de handen. Kneed tot een elastisch deeg, minstens 15 minuten. Alleen als het deeg écht te droog is, kan je er wat druppels water toevoegen, maar probeer het toch eerst zonder. Rol het deeg in plasticfolie en laat een half uurtje rusten in de koelkast. 

Maak dan al de vulling. Laat de diepvriesspinazie ontdooien, bijvoorbeeld met de ontdooistand van je microgolf, en knijp er zo veel mogelijk vocht uit. Meng er dan de ricotta en 50 g vers geraspte Parmezaanse kaas onder. Kruid met peper, zout (niet te veel) en veeeeel nootmuskaat. Zet ook even opzij in de koelkast.

Rol dan je pastadeeg uit in dunne vellen en dan kan het échte werk beginnen. Leg een grote koffielepel vulling op een pastavel, bedek met een 2de pastavel en zorg dat er geen lucht meer onder zit, duw een beetje aan rond de vulling en snijd ten slotte een vormpje uit. Je kan dit ook met andere tools doen, of heel eenvoudig uitsnijden met een mesje en dan de randjes goed aanduwen met een vork.

Verspilling, daar zijn we niet voor. Dus met de restjes niet-vierkante pastavellen en vulling, maakte ik nog deze mislukkelinkjes:

Ik kon niet kiezen hoe ik ze zou serveren, dus werd het een buffetje van 3 manieren:

Boter en rozemarijn:

Salie had ik niet, dus liet ik een klontje boter smelten met enkele takjes rozemarijn. De boter mag wat pruttelen, maar zeker niet bruinen. Niet helemaal zoals de klassieker van Carluccio's, maar ook heel smaakvol!

Kerstomaten en basilicum:

Ik sneed een paar kerstomaatjes van verschillende kleuren in partjes en stoofde ze kort in ruime scheut olijfolie en voegde op het einde verse basilicum toe en wat peper en zout van de molen.

Parmigiano Reggiano, good olive oil, nootmuskaat:

Dit hoeft geen verdere uitleg.

En ik kan nog steeds niet kiezen welke ik de lekkerste vond, kies zelf maar! Smakelijk.